Πεζοπόροι πέφτουν θύματα της πεζοπορίας! Είναι επικίνδυνη τελικά η δραστηριότητα αυτή;

Πρόσφατα, βρεθήκαμε στη Γερμανία, σε πεζοπορικούς κύκλους, και όλοι μας έλεγαν ότι άκουσαν ή διάβασαν ότι είτε χάνονται είτε πεθαίνουν οι πεζοπόροι στην Ελλάδα! Τί συμβαίνει;

Με μια γρήγορη αναζήτηση στο ίντερνετ, εκατοντάδες είναι τα άρθρα τον τελευταίο καιρό που μιλάνε για επισκέπτες της χώρας μας που πήγαν για πεζοπορία και δεν γύρισαν ποτέ. Το μεγάλο “μπαμ” έγινε με τον κ. Μάικλ Μόσλι στη Σύμη, που ήταν το τρίτο θύμα αυτήν την περίοδο, και σχεδόν κάθε δεύτερη μέρα έκτοτε ακούμε για νέες περιπτώσεις ανθρώπων που πέθαναν κατά το “επικίνδυνο σπορ της πεζοπορίας με καύσωνα”. Διαβάσαμε σε άρθρα για την κακή κατάσταση των μονοπατιών, για τη ζέστη, για την απειρία και την κακή προετοιμασία των “πεζοπόρων”.

Τί συνέβη όμως ξαφνικά και αρχίσαμε να ακούμε φέτος για τόσα ατυχήματα;

Συμβαίνουν τα παρακάτω:

  • Η Ελλάδα είναι μια χώρα που στο μυαλό πολλών επισκεπτών έχει ήπιο ανάγλυφο, όπου και να πας σε θάλασσα θα φτάσεις, όλο και σε κάποιον δρόμο θα βγεις κτλ. Πολλοί από αυτούς που χάνονται δεν είναι καν πεζοπόροι, αλλά απλά πίστεψαν ότι περπατώντας θα φτάσουν στον προορισμό τους.
  • Η χώρα μας δέχεται ολοένα και περισσότερους επισκέπτες το χρόνο, καθιστώντας την μία από τις πιο τουριστικές χώρες στον κόσμο, ιδίως αν αναλογιστεί κανείς το ποσοστό των τουριστών επί του πληθυσμού της χώρας. Όσο περισσότεροι επισκέπτες έρχονται, τόσο περισσότερα, αναλογικά, θα είναι και τα ατυχήματα (μεταξύ των οποίων και αυτά στην πεζοπορία)
  • Το παρατεταμένο κύμα ζέστης που έχει προκληθεί από την κλιματική αλλαγή και που δείχνει να χειροτερεύει κάθε χρόνο αποτελεί μία από τις πιο επικίνδυνες συνθήκες για πεζοπορία (οριακά χειρότερη από καταιγίδα με κεραυνούς…). Αυτό, γιατί είναι δύσκολο να καταλάβεις τί συμβαίνει όταν παθαίνεις θερμοπληξία.
  • Ο κ. Μάικλ Μόσλι ήταν γνωστός και αυτό έδωσε τροφή στην αναπαραγωγή της είδησης, και μετά από αυτήν σε κάθε άλλη παρόμοια περίπτωση.

Από την άλλη, έχουμε προορισμούς στην Ελλάδα που έχουν προσπαθήσει να αναδειχθούν ως πεζοπορικοί, ώστε οι επισκέπτες τους να ζουν μια εμπειρία αυθεντική όταν τους επισκέπτονται. Οι προορισμοί που προετοιμάζονται σωστά, και που παρέχουν επαρκείς πληροφορίες για τους επισκέπτες τους συνήθως προσέχουν ώστε να παρέχουν όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για να μπορέσει ο πεζοπόρος να πάρει μια απόφαση ενήμερος για το αν η διαδρομή του κάνει ή όχι.

Από πλευράς μας, στις πινακίδες, ιστοσελίδες, εφαρμογές, φυλλάδια κτλ. μέσω των οποίων προβάλλουμε μονοπάτια, φροντίζουμε να παρέχονται τα εξής στοιχεία για την κάθε διαδρομή:

  • Μήκος, χρόνος, βαθμός δυσκολίας όσον αφορά τη σωματική προσπάθεια, βαθμός τεχνικής δυσκολίας, βαθμός αίσθησης ρίσκου (εκτεθειμένο μονοπάτι), ανάλυση της σήμανσης, σημείωση για τις καλύτερες εποχές ανάλογα με τη διαδρομή, σημείωση πιθανών κινδύνων συγκεκριμένες ώρες (πχ. 11πμ – 5μμ το καλοκαίρι), ύπαρξη νερού κατά μήκος της διαδρομής, αναφορά στον απαιτούμενο εξοπλισμό, αναφορά στο 112, καθώς και τη σημείωση: “Μην περπατάτε ποτέ μόνοι – περπατάτε με δική σας ευθύνη”. Δείτε περισσότερα για τις υπηρεσίες που παρέχουμε πατώντας εδώ.

Με βάση τα παραπάνω, προκύπτει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις, τα θύματα είτε υπερεκτίμησαν τις δυνάμεις τους, είτε δεν έλαβαν επαρκή μέτρα, είτε δεν είχαν άλλο άτομο μαζί τους, είτε παρέκκλιναν της πορείας τους χωρίς να ενημερώσουν κάποιον, είτε δεν γνώριζαν ότι μπορούν να χρησιμοποιήσουν το 112 (το οποίο βέβαια να τονίσουμε ότι δεν λειτουργεί εάν κανένας πάροχος δεν έχει σήμα).

Παρόλες τις ευθύνες των πεζοπόρων ή απλών επισκεπτών που αποφάσισαν να περπατήσουν εκτός δρόμου, ατυχήματα συμβαίνουν και θα πρέπει η χώρα μας να πράξει τα κάτωθι για να τα μετριάσει:

α) Ενημέρωση για επικίνδυνες συνθήκες πεζοπορίας από την Πολιτική Προστασία κατά τη διάρκεια ακραίων καιρικών συνθηκών, με έμφαση στους ξένους επισκέπτες, με πιθανή επιβολή απαγόρευσης πεζοπορίας.

β) Οργάνωση διάσωσης σε κρατικό επίπεδο και με ενίσχυση των εναέριων μέσων. Δυστυχώς, παρόλα τα ατυχήματα που έχουν συμβεί, και που δυστυχώς θα συνεχίσουν να συμβαίνουν, η Ελλάδα δεν έχει κάνει σχεδόν τίποτα σε κρατικό επίπεδο για την από αέρος διάσωση σε δύσβατα μέρη, πράγμα που δεν συνάδει με τον ολοένα αυξανόμενο αριθμό των επισκεπτών για υπαίθριες δραστηριότητες αλλά και των ημεδαπών που όλο και περισσότερο ανακαλύπτουν τη φύση μέσα από πεζοπορίες και άλλα αθλήματα.

γ) Το Κράτος να υποχρεώνει τους προορισμούς που αναδεικνύονται ως “πεζοπορικοί”, να παρέχουν επαρκή πληροφόρηση για τις διαδρομές τους με κάθε μέσο, με στοιχεία όπως αυτά που προαναφέραμε.